Foto uit Rambo 4
De honden van Mae Sot zijn wonderlijke wezens. Ze zijn lui en vooral met heel veel. Ze hebben zo’n beetje de status die de heilige koeien in india hebben. Ze sjokken met velen over de tempelterreinen en liggen vaak midden op de weg te slapen. Om als er een voertuig nadert in slow motion op te staan en precies op tijd aan de kant te gaan. Eigenlijk doen ze behalve eten en voortplanten niet veel. Slapen. Maar ‘s-nachts gebeurt er iets wonderlijks met de honden van Mae Sot. Zonder aanwijsbare reden begint één hond zachtjes te huilen. Klaaglijk. Dan een tweede, een derde en dan is de beer los. Dan huilt heel Mae Sot mee. Een klaaglijk koor dat de nachtelijke stilte kennelijk niet verdraagt. Dat gaat zo door, soms wel vijf minuten, totdat de Grote Hondengod een teken geeft, en ze allemaal zwijgen. Doodstil. Alleen krekels, een verre auto en een sliert discomuziek blijven over. Op een nacht liep ik van mijn kamer naar het grote terras en passeerde de andere kamerdeuren. De honden jankten hard en onheilspellend. Een van de kamerdeuren ging open en een oudere blanke dame, gezet en klein van postuur en onmiskenbaar hulpverleenster, schoof voorzichtig achter de half geopende deur te voorschijn. Ze keek boos, woedend, overspannen. Ze zweeg. Ik keek haar aan en ze sloot haastig de deur. Vanaf het balkon kon ik zien dat na een paar seconden de deur weer langzaam open ging. De honden huilden op volle kracht. Doordringend. Zodra de vrouw zag dat ik naar haar keek sloot ze weer snel de deur. Het janken nam al af en de hevigheid verminderde. Toen een keiharde panische kreet alle gejank overtrof. Het was de vrouw. Hard en schel: QUIET !!!! Nu kreeg ik de rillingen over mijn rug. Het gejank stopte. Een aanvalskreet in een Rambofilm. Een bevel in een warmovie. Vertrouwen in eigen kracht, dat is het wel als je de honden van Mae Sot diep in de tropennacht het zwijgen denkt op te kunnen leggen door een panische schreeuw. Dat heeft Rambo ook. Het zelfvertrouwen dat het helpt als je iets roept dat anderen moet bewegen tot iets wat jij wil. Sylvester Stallone redt in Rambo Vier een christengemeenschap van de walgelijk geweldadige Birmese Junta. Een goede daad. Maar nog niet genoeg voor Rambo. Rambo wil ontvangen worden door de Militaire machthebbers van Birma om hen te vertellen wat democratie is. Rambo weet wat democratie is. De Junta is woedend. De Junta heeft een gevangenisstraf van 12 jaar afgekondigd voor het in bezit hebben van Rambo Vier op dvd. De Junta noemt Rambo “een zielige man die lijdt aan een geestelijke ziekte” De Junta noemt Rambo “een terrorist en stroman van de Amerikaanse regering” De Junta noemt Rambo “een man die nooit lacht, een heethoofd, agressief en duidelijk gek” De Junta heeft alle media in Birma opgedragen de Rambo Vier film belachelijk te maken.
Sylvester Stallone als Rambo, de Verlosser van het Birmese volk? Of toch een ordinair opstapje daar de republikeinse nominatie voor het presidentschap van de US in 2012 ?
Sylvester Stallone, De toekomstige president van de USA?